(Me rastin e Ditës Ndërkombëtare të Poezisë, portali lapsi.mk përzgjodhi katër poezi nga autorë të njohur bashkëkohorë nga Republika e Maqedonisë Veriore)
DAUT DAUTI
Muza e lagur në shi
Si t’i iki Preverit, nuk kam se si
Në Lagje atë ditë, si në Brest zi
Ishte mrrolur qielli, binte shi
Në vend të Barbarës, lageshe ti
Nuk ishte ndonjë shi i madh rrëke
pikë të imëta, prej degëve mburojë
Fjalë nga gojë e jote, s’di përse
kishin humbur rrugë e s’doja t’i dëgjoj
Fjalët e bënin shiun t’më mërdhijë
As ta ndiej këndshëm se ai ishte i vaktë
Po ta incizoja bëheshin vargje, melodi
Që më lenin gojëhapur, të mpaktë
Ishte një ditë çfarë s’duhej të ishte
As ne aty s’duhej të ishim gjetur
Tek bliri i lagur, nën dritë neoni
Pas fjalëve akull, një rënkim i mekur
S’duhej një Prever t’i japë shiut kuptim
Mjaftonte fjalëheshtjet tua mister
Që më pas të pllakoste një mallëngjim
keqardhje, pikëllim dhe shumë vrer
Shi, ishte ditë që u bë vragë
Në kujtesë njëra tjetrën shënjuan
E gjithë një hon shpirti, e thellë plagë
Që atë çast kob, ndarjen, s’e mënjanuan
Ndarjet dhembin, rrënjët i kanë thellë
E mbarsin kujtimit, s’i lënë frymë
Çdo vit që vjen shpresën duke ndjellë
Edhe kur dihet fundi në psherëtimë
Ah, s’ishte Barbara, por muza ime ishte aty
S’ishte Bresti, po Lagja nga terri ishte nxi’
S’ishte Preveri, por unë ndahesha me ty
mall do ndjeja dikur, për këtë ditë me shi
ishte si një kurdisje fati, shpirtin ta lodhë
as në pikë dite, as në natë me hënë
kjo ndarje s’do të kishte kuptim të ndodhë
ku të projektohej malli, gjurmë për të lënë
Fjalëmisteret tua shkonin me shiun mbi Lagje
Në shikime acar, përbrenda vullkan
I përshtaten përmallimit qëndismë në vargje
Pyetje të papërgjigjura që vijnë si tufan
Kujtimi mbeti gjallë, Barbara mund të të ketë zilinë
Shi binte mbi lagje, nën blirin e njomë ku u ndamë
I mban mend dhe fjalët në belbëzimë
Ato lamtumirëse dhe ato që kurrë s’u thanë
LINDITA AHMETI
ËNDËRR NË SHTEGUN E HAPUR
zogjtëzogjtë e dashurtëafërditës
fluturojnëfluturojnë
fluturojnëhapësirave
bukurisësëlënduar
dhepërpiqen ta mbushinshpresën
me trëndafilaerëmirë
siç do perëndesha e tyremadhështore
zbresinnjënganjë
dheqetësohennëprehrin e nënëstokë
renditurnëvarg
ndalennëtegelin e ëndrrëssonë
me dyer tëhekurtambyllur
nëtëcilatrrivarurnjë dry imadh
këndojnëzogjtë
dhenënotat e imtatëtyre
ndjehet se diçkanukshkon
nuklexohenqartasshenjat
e porosisë
qëduan ta çojnë
përtëtrevetat e hedhuranëharresë.
SHKËLZEN HALIMI
NDARJA
KËNGË E PAKËNDUAR
NëDetin Jon dot’ipastrojmëshpirtrat
Do t’ishkundimmëkatet
Kohës do t’iaheqimvellon e turbullt
Heshtjes do t’iaprishimqetësinë
Me flakën e qiririt
Do ta ndezimerrësirën
Dhengakujtimet
Do t’inxjerrimpërqafimet
E me ngjyrat e errësirës
Do ta vizatojmëbarkën
Dhe do tëlundrojmë
Derinëboshllëkun e zemrës
Asnjëgjurmës’dotëmbetet pas
Me frymëmarrjen e fundit
Do tëmbështilletpeshkuiartë
Dhenëfundin e Jonit
Do t’ifshehë tri dëshirattona
Nëmestëdetitpikat e shiut
Do tënaindërpresinëndrrat
Dhe do tëzgjoheminëmungesën
E këngëssëpakënduar
SALAJDIN SALIU
I ndezcigaret rend siZhakPreveri
indezcigaret rend sizhakpreveri
tis’jenëdhomën e zbrazur
brendamëngulfatvetmia
dritaretkaherëikammbyllur
dhedyert
kumundtëhyjëmarrëzia
notojnëpërtymin e vjellënëajër
nësaksivyshkenlulet…
cagjethetëvdekura
nënjëpeizazhvjeshte
era e kujtimeveimbart
sinëpoezitë e zhakpreverit
cagjethetëlehta
siputhjenëstacion
kutëpërcjelltrishtimi
dhetëpret
siçipretiburgosurifestat
puthjetëlehta
sivdekja
ndezcigaret rend sizhakpreveri
dhenuk e rrëfejjetën time
dhenuk e rrëfejjetën time…
/Laps.mk/
