Për dallim nga para vitit 2001, kur ishte i mundur mazhoritarizmi, gjithçka në sistemin tonë politik tregon për marrëveshje dhe kompromis, shkruan ambasadori dhe profesori universitar, Denko Maleski nw shkrimin e tij autorial për Dojçe Vele në gjuhën maqedonase, përcjell Indeks.mk
“Modeli kroat, zviceran, belg… Shumë propozime parakaluan në skenën publike në kuadër të amendamenteve kushtetuese dhe zhurma më e madhe u ngrit pas gatishmërisë së shprehur të VMRO-DPMNE-së për të diskutuar publikisht një preambulë në kushtetutën maqedonase të modeluar sipas asaj kroate. Sipas preambulës së kroate, “Republika e Kroacisë themelohet si shtet kombëtar i popullit kroat dhe shtet i pjesëtarëve të pakicave kombëtare”, pas së cilës renditen me emër 22 pakica. Propozimi u kritikua nga partitë e shqiptarëve dhe kryeministri theksoi domosdoshmërinë e një modeli maqedonas dhe një konsensus maqedonas, për të cilin do të zhvillohet një debat ekspertësh në një grup pune ekspertësh, dhe jo në televizion”, shkruan Maleski.
“Është menduar për një popull të tmerruar dhe të shqetësuar, në mendjet e të cilëve janë ngulitur për tridhjetë vjet, se ata janë më humbësit në botë. Dhe e gjithë kjo kundër fakteve të pavarësisë paqësore, anëtarësimit në OKB, anëtarësimit në NATO, fillimit të negociatave me BE-në… Të vetëdijshëm për rëndësinë e vazhdimit të vendit në rrugën drejt BE-së, socialdemokratët maqedonas, presidenti i vendit, dhe të disa përfaqësuesve të huaj dërguan mesazhe inkurajuese se: asgjë nuk do të ndodhë nëse plus tre mijë bullgarë shënohen në Kushtetutë, ashtu si në Kroaci, e cila ka 22 komunitete etnike në Kushtetutë. Megjithatë, nuk është kështu: Maqedonia dhe Kroacia janë dy histori të ndryshme. Nacionalistët maqedonas, të cilët po dridhen nga ethet parazgjedhore, për të mos humbur shansin për ta kthyer avantazhin në votime në fitore, arritën në truk: mirë, por pastaj ta rishkruajmë të gjithë formulimin e kushtetutës kroate. Në fakt, ai formulim kroat është ai që kemi pasur para vitit 2001 dhe nënshkrimit të Marrëveshjes së Ohrit”, përkujton Maleski.
Ajo formulë, thotë ambasadori, bazohej në parimin e një njeri-një votë, e cila, në mungesë të mekanizmave për garantimin e të drejtave kolektive të pakicave, u shndërrua në dominim të shumicës mbi pakicën, si kusht i përhershëm që të mos ketë zgjedhje. mund të ndryshojë.
